5) #treinleven (Europees Rusland)

20 november 2017 - Suzdal, Rusland

Na een week Rusland begon ik dan eindelijk aan de transsiberië, maar niet voordat ik een lichte crisis had op het station. Alle bordjes zeiden namelijk treinen in de richting van "Gorkie" (waarvan ik nog nooit gehoord had). Wat bleek, tot 1992 heette Nizjni Novgorod ''Gorkie", en niemand heeft de moeite genomen de bordjes aan te passen. Super handig! :D 

Mijn eerste stops waren Vladimir (3 uur met de trein) en Suzdal (nog een uur met de bus). Suzdal was een heel schattig dorpje met houten huisjes en hele mooie kerkjes. Totaal verlaten verder, er was één andere toerist in het overigens super schattige Patchwork hostel, waar ook alles van hout was en ze de hele dag Disneyfilms draaien. De enige (maar wel geweldige!) highlight in Vladimir was het Gingerbread museum waar ik mijn eigen Gingerbread kat mocht beschilderen!

Ik vervolgde de reis naar Nizjni Novgorod (3 uur). Toen ik de eerste ochtend bij de lokale coffee company een ontbijtje ging halen vroeg de barista in zijn beste Engels: "What are you doing here?!" Nou dat vroeg ik mezelf eigenlijk ook een beetje af, want er bleek niet uitzonderlijk veel te beleven in Nizjni. De straten lagen allemaal open vanwege "de FIFA" en los van een mooie straat en een paar kerken heb ik het niet kunnen ontdekken. In het hostel zaten natuurlijk alleen maar Russen, waarmee ik wel leuk Russische porridge met 50 gram boter heb gegeten als ontbijt. 

Na Nizjni stond de eerste nachttrein naar Kazan (9 uur) op het programma. Kazan blijkt een van de mooiere steden in Rusland te zijn. De Rusland-islamitisch combinatie is erg interessant (denk Turkse markt met gedroogd fruit én Siberische mutsen). Hoogtepunt was de Church of all religions (bedoelt om kinderen te laten zien dat je religie kunt verenigen door kunst).

In Yekaterinburg/Jekaterinaburg/Ekateringburg/Jekaterinenburg/Екатеринбу́рг (kies zelf maar uit welke spelling je het mooiste vindt) (14 uur) vond ik een hele leuke Franse toerist die Lyon-Hong Kong per trein aan het doen is! We hebben de 'red line' gelopen, een rode lijn die voor toeristen op de stoep geschilderd wordt in de zomer langs alle highlights. Verder veel dumplings gegeten, cider gedronken en verhalen uitgewisseld!

--

En dan tot slot nog iets over het #treinleven, omdat je je misschien moeilijk voor kan stellen hoe dat is, leven in een trein! 

Ik slaap 3e klas (plaskart) wat betekent dat de coupé open is en je eigenlijk op een soort slaapzaal ligt met +/- 50 mensen (tussen iedere 4 mensen (2x2 'stapelbedjes' zitten een soort muurtjes maar het is dus niet helemaal afgesloten, en tegenover iedere 4 mensen is dan nog een stapelbedje voor nog eens 2 mensen). Ik heb altijd een lager bed, en ik stop mijn bagage dan ook in de 'bak' onder mijn bed. Tussen de stapelbedden zitten tafeltjes om te eten. Er zijn matrasjes, dekens en kussens. Schoon beddengoed en een handdoekje krijg je bij binnenkomst van de provodnitsa.

De provodnitsa is de absolute baas in de wagon. (Don't mess with her). Ze controleert de tickets, maakt je wakker als je in de buurt van je bestemming bent, houdt de wagon schoon, voorziet de toilet van WC papier, ze regelt dat de samovar altijd heet is en als je een goede relatie met haar hebt opgebouwd laat ze je bij tussenstops de trein uit om je voedselvoorraad op peil te houden. Spreekt 0 Engels, is in 90% van de gevallen vrouw en in 100% van de gevallen intimiderend. 

Uit de samovar kun je de hele treinreis heet water tappen. Het water wordt heet gehouden door een vuurtje met kolen onder de samovar. De kwaliteit van de toiletten is 100% afhankelijk van de trein, maar in de regel is er wc papier en gaat de toilet op slot in de buurt van de bewoonde wereld en bij tussenstops (plasjes plannen dus!)

Ik zal bij #treinleven deel 2 nog verder vertellen over het eten en de mensen aan boord! Bereid je verder maar voor op hele lelijke Sovjet steden! :)

Liefs,

Bridge